Soms gebeurt het dat je hart iets voelt wat je handen niet kunnen dragen. Wanneer woorden van anderen snijden, en je ziet hoe iemand die je bewondert gebukt gaat onder het gewicht van onbegrip, dan zou je willen dat je hem kon beschermen - ook al weet je dat het spel tussen artiest en pers een bestaand gegeven is. Maar ik had een pen, een hart vol muziek, en de behoefte om troost te laten klinken. Zo werd My Life geboren. Een lied als fluistering van hoop, geschreven voor Duncan Laurence, dat zegt: dit is mijn leven, mijn pijn, mijn kracht.
Soms voel je je, als fan, machteloos, wanneer iemand die je bewondert wordt getroffen door de scherpe blik van de pers. Je zou willen dat je meer kon doen dan alleen toekijken. Voor mij ontstond
uit die machteloosheid een lied: My Life. Een lied dat ik schreef voor Duncan Laurence, mijn favoriete artiest, toen ik zag hoe hij, in mijn ogen, onnodig hard behandeld.
Waarom een lied?
Woorden hebben een bijzondere kracht, zeker als ze samenkomen met muziek. Als songwriter voelde ik dat ik Duncan niet kon beschermen tegen de storm van kritiek en roddel. Ik snapte dat
journalisten hun werk moeten doen en dat beiden partijen afhankelijk van elkaar zijn, maar ik kon iets anders doen: mijn gevoelens verwoorden, mijn steun laten klinken. Samen met Mark maakten we
van mijn tekst een lied dat recht uit het hart spreekt - een ode aan het recht om jezelf te zijn, om je kwetsbaar op te stellen, maar vooral ook om jezelf niet te verliezen.
De essentie van My Life
In de eerste regels richtte ik me rechtstreeks tot de pers, die soms als ‘sticks and stones’ lijkt te zijn bedoeld om pijn te doen. Toch kies ik bewust voor een antwoord van hoop en zelfliefde:
woorden zijn als wolken, vluchtig en veranderlijk. De zon – de kracht om door te gaan en te stralen – is altijd binnen handbereik.
Het refrein is mijn mantra: “It’s my life, I don’t owe you”. Het is de moed om te voelen, te huilen wanneer het moet, en de vrijheid om je eigen pad te kiezen, los van verwachtingen en oordelen van buitenaf.
Dit is niet alleen een boodschap aan Duncan, maar aan iedereen die worstelt met de druk van de buitenwereld.
Heling in geluid
De tweede verse gaat over het kwetsbare proces van genezen en de confrontatie met publieke kritiek. Toch weerklinkt het vertrouwen om te blijven schijnen, om het licht te zoeken in de storm. Het
instrumentale brugstuk – een prachtige gitaarsolo van Mark – geeft ruimte voor die gevoelens die je niet in woorden kunt vatten.
Waarom dit lied nu zo belangrijk is
In een tijd waarin sociale media en media soms lijken te oordelen zonder compassie, is My Life een zachte maar vastberaden herinnering aan onze menselijke waarde. Het nodigt uit om ruimte te geven aan onze emoties en onszelf te accepteren, ook als dat betekent dat
we niet aan de verwachtingen voldoen die anderen ons opleggen. En hoewel ik reikhalzend uitkijk naar nieuwe muziek van mijn favoriete artiest, is hij mij niets verschuldigd – geen nieuwe nummers,
geen berichten, geen glimpjes op sociale media. Net zoals ik niet verplicht ben om een kaartje voor zijn show te kopen. En die gedachte is bevrijdend. Het maakt de band tussen artiest en fan
magisch en mooi.
Voor mij is dit lied een reflectie van de kracht die muziek kan geven, niet alleen aan degene voor wie het bedoeld is, maar ook aan mijzelf als maker. Het is een stille belofte: ik zal stralen, ik zal mijn eigen weg gaan, en ik hoef niets te bewijzen aan de buitenwereld.
We leven in een tijd waarin elke stap zichtbaar is, elke traan gedeeld wordt, en waar oordeel vaak luider klinkt dan begrip. My Life is een antwoord op
dat lawaai. Een lied dat zegt: je mag breekbaar zijn. Je mag huilen. Je mag nee zeggen. Je mag jezelf zijn — zonder uitleg, zonder toestemming. Als het leven een dans is, dan mag jij je eigen
ritme bepalen.
Tijdens een meet & greet had ik het voorrecht om My Life persoonlijk aan Duncan te overhandigen. Een stil moment in een drukke ruimte. Ik gaf hem het
lied, niet om iets van hem te krijgen, maar om iets te geven. Als een gebaar. Als een brug tussen zijn wereld en de mijne. Of hij het beluisterd heeft, weet ik niet. Maar dat doet er eigenlijk
niet toe. De cirkel was rond: het lied had zijn bestemming bereikt.
Lyrics:
[Verse 1]
Take all the sticks and stones
That you need to hurt me
Spread the word in late-night shows
Tell them how much you hate me
[Pre-chorus 1]
Words are clouds that drift away
I’ll find the sun on my way
I’ll put a smile on every day
And live like there’s no tomorrow
[Chorus]
It’s my life
I don’t owe you
I’ll cry if I need to
It’s my time
I don’t owe you
I‘ll go where I want to
[Verse 2]
Watch all the steps I take
When I try to heal me
Put my face on your front page
Show them how you can break me
[Pre-Chorus 2]
But I’m gonna shine today
I’ll feel the sun on my face
A perfect day to celebrate
And live like there’s no tomorrow
[Bridge]
Instrumental guitar
Write a comment