Gedichten
In de zomer van 2019 schreef ik mijn eerste gedicht, het was de verwoording van een reactie op een bericht dat ik op Instagram tegenkwam. Ik vond het geweldig om
mijn gedachten in woorden om te zetten en ze toe te vertrouwen aan het papier. De zomervakantie van 2019 was regenachtig en dat zorgde ervoor dat ik meer gedichten schreef. "Almost home" is een
van die gedichten.
De meeste gedichten van die zomer waren Engelstalig, ik wilde ook leren om in het Nederlands een "echt gedicht" te schrijven en meldde me aan bij De
Schrijversacademie. Hoewel ik daar de basis leerde, was er een poëzie-vuurtje gaan branden dat tot op de dag van vandaag niet uit is geweest. Hoe meer ik leer en lees, hoe meer plezier ik
krijg in schrijven.
Nederlandstalige gedichten
Lachspiegel
Ik til het deksel op
ze kijkt me aan
draait
met een lach
langs de spiegel,
een flits,
dan opnieuw
een lach, een draai.
Ballerina,
wie laat je lachen
als de muziek stopt,
de doos dichtgaat.
(lb2020)
Zandkasteel
Ik bouw je een kasteel
met een ophaalbrug,
in de gracht een bootje
met matrozen die verdrinken
in je schaterlach.
In de branding
spoelt een bootje aan,
lang geleden verlaten.
Een restant
waar niemand om geeft.
Niet langer overspoeld,
klinkt eruit een lied
van matrozen,
een bootje,
een schaterlach.
(lb2020)
Afscheid
Lopend op de weg terug, vind
Ik haar, meisje dat altijd speelde.
Parmantig wacht ze op de hoek,
Precies waar wij de eerste deelden.
Een onschuldig en gelukkig kind,
Nog blozend, niet in liefde zoek.
(lb2019)
Je liet me het Noorderlicht zien,
velden vol zomerbloemen
de zon die erboven
onderging.
Mijn geheugen legde vast
waar je thuis was, heimwee had.
Palmbomen op Sunset Boulevard,
reuzenrad en dubbeldekkers,
een verzameling snapshots
die bekeken willen worden, opgepakt,
maar voorzichtig,
zoals je papaver plukt
die verdooft en je laat dromen
tot boven bloemenvelden
de zon ondergaat,
Ik wil wel, maar
misschien vallen de blaadjes uit,
nam ik bij Noorderlicht
afscheid van je.
Je was liefde op het eerste gezicht.
(lb2020)
Met beelden
Uit het verleden
Zijn klanken die zich vormden
In dit liedje versmolten
Een paar minuten lang
Kan alles me gestolen worden
(lb2020)
Verlaten villa
Om een beest met donkere ogen
en opengesperde bek
werd een hek gezet.
Zijn zandgele vacht, ooit groots,
vol krullen en pilaren, takelt af,
er groeien varens op zijn flanken.
Niet tegen te houden
dat het beest door zijn poten zakt,
zuchtend de strijd verliest.
Hij slaapt in op zijn groene tapijt,
pas op, er hangt een bordje:
“Verboden te betreden”.
Sluip naar binnen,
aanschouw waar werd geleefd,
wat overbleef.
(lb2021)
Ik berg je weg
in een doos
onder de rododendron.
Een ivoren doos met een gouden slot.
Je past er precies in,
al drukt het deksel je veren plat.
Af en toe zal ik het slot openen,
het deksel lichten
en voelen
of je gebroken vleugels
al zijn geheeld.
(lb2021)
Elfaria
Midden tussen roestige rozen
ligt Elfaria, het land van Krozen.
Bezet door drezen zonder blozen,
die gruwelen van bras.
Verslaafd aan het slempende slozen,
amuseren zij zich met brozen.
Weigeren ze dralers te vernozen,
en vermijden gedras.
Zijn nipt aan het noodlot ontvrozen
door stiekem drasdralers te lozen.
Ze vreten geen blozende Krozen.
Een uitstervend ras.
(lb2019)
Tijd
Ze heeft gezien en ervaren,
kent je verleden en je pijn.
Als ze kon, zou ze veranderen,
herinnering toekomst laten zijn.
Ze vraagt je te vertrouwen,
geduldig met haar te zijn.
Ze wil haar dagen vertragen,
je zacht beminnen op je reis.
Maar laat je haar lopen,
betaal je een hoge prijs.
Van haar verscheiden
is de klok onweerlegbaar bewijs.
(lb2020)
Paradijs
Ik dool, zweef tussen schimmen,
niets lijkt in leven.
Mijn adem vlucht in ijle slierten,
ik ga op in de mist.
Mijn vingers vinden rotte takken,
een boom streelt mijn kruin.
Over mijn hemd kruipen vliegen
die doven op mijn klamme huid.
Onder mijn voet vergaat het blad
dat heeft opgegeven.
Een paradijs waaruit ik ontsnap.
(lb2020)
English verses
Almost home
From under my umbrella
I see your reflection
in stones on my path.
I hear your voice
in drops that fall.
While dancing from
puddle to puddle,
a rainbow blossoms.
My heart composes
the colours on its bow.
I feel, no I surely know
you're nearly here.
Then I laugh
and run.
(lb2019)
A landscape
I draw for you
Mountains so high
they glare and terrify
No fear, no fear
Rivers so clear
they cradle
travel and babble
No lies, no lies
Meadows so wide
they stretch and hide
flowers for a queen
So lovely, so green
Trees so tall
they provoke
shadows to fall
and dance with the fairy folk
I wish you were here,
I made it up for you, my dear.
(lb2021)
Quite Contrary
old witch Mary
and her cat named Scary
lived in a silent sanctuary
she was keeper of the cemetery
stored skulls in her sanctuary
for she was only scary
of the living Mary
(lb2019)
Fire
brave
dark warrior
fine-tuning his armour
starts first tour tomorrow
fire
(lb2019)
Perfect
When people say you're perfect,
I just wanna love your flaw.
It makes hu-man after all.
(lb2019)
Always look up,
Reflections of light will
Colour the darkest
Areas of your soul.
Dream beyond the clouds,
Endlessly
(lb2019)
Christmas Eve
The sky is shaking its clouds,
dressing her in silver silk.
Trees drape fur on her shoulders,
crystals crown her head.
Winter dims the light
while she dances.
Birds sing carols,
a holy night to come.
Christmas Eve whirls,
it’s time to light the candles.
(lb2020)
Storm calms down, doubt no longer strikes.
I forget the fears that trigger my clouds.
You take me to this shielded place,
where leaves shake off the dark
and maidens bloom their heads at dawn
so sun rays can write life's verse
on new born pages.
(lb2021)
When the sky darkens, I think you here,
when it pours, I can feel your arms around me,
when songbirds stop, I hear you sing,
steadfast
about rainbows and the sun
between the clouds.
And then the sky breaks, sun rays
squeeze through the grey.
Raindrops slow down until they
kiss me on the cheek.
Songbirds meet, to sing along,
vibrant,
about blue skies and summers,
yet to come.
And while the sky dims once more,
and clouds present the bleak moon,
light of the bright stars reassure me
to move on
and write poetry
midst sleeping birds and my memories of you.
(lb2021)
In the almost-dark, this summer evening,
I remember the days when clocks stopped running
and we lost track of time. It's like a door opens.
When I walk to our place again, I can feel earth holding her breath, being
afraid that I will blame her, but I don't. And it is then that I miss you more than ever.
(lb2020)
not
my responsibility
nor my task
you don't need
my concern
Yet
I
worry
it
is
just
a dream
I wake up
realizing
you
really
are
(re-read from the top)
(lb2019)
e-mail: studiorosalilly@live.nl
